ستوده در سال 1382 پس از دریافت پروانه وکالت بلافاصله به گروهک شیرین عبادی موسوم به کانون مدافعان حقوق بشر(کانونی که برای دفاع از جاسوسان و تروریست‌ها تشکیل شد) پیوست و به فعالیت‌های رایگان حقوق بشری و پذیرفتن وکالت محکومان امنیتی پرداخت. او مبالغی را که توسط محکومان امنیتی به وی داده می‌شد رد می‌کرد اما وجوه رسیده از سوی سرویس‌های جاسوسی و تروریستی را با ولع قبول می‌کرد.

ستوده تنها به وکالت جاسوسان و تروریست‌ها رضایت نمی‌داد بلکه ضمن مصاحبه با رسانه‌های رسمی سازمان‌های جاسوسی استکبار اقدام به ایجاد جنگ روانی علیه نظام اسلامی می‌کرد.

وی در سال 1385 به بهانه دفاع حقوقی به کمپین یک میلیون امضاء – بخوانید کمپین گسترش فحشا- می‌پیوندد. او که خود را یکی از پرچمداران مبارزه برای به اصطلاح احقاق حقوق زنان می‌داند با نقل خاطره‌ای از جلسه هم‌قطاران ملی مذهبی‌اش که او و کسانی که این مسائل را مطرح می‌کنند را اسب سرکش خطاب کرده است، خودش را یک مبارز مقاوم معرفی می‌کند.

در حالی که نسرین ستوده مدعی دفاع از حقوق بشر می باشد اما به دلیل همکاری تنگاتنگش با گروه های سیاسی معاند با جمهوری اسلامی ایران پس از دستگیریش تمامی عناصر ضد انقلاب از زهرا رهنورد فتنه  گرفته تا شبکه‌های وابسته به سازمان‌های جاسوسی غرب ، سازمان عفو بین‌الملل (وابسته جورج سوروس) ، فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر (به دبیری عبدالکریم لاهیجی از اعضای سابق شورای ملی مقاومت و عامل ساواک ستم‌شاهی) ، سلطنت‌طلب‌ها و  گروهک تروریستی منافقین برای او سینه چاک کردند.

تصویر بالا متعلق است به گفت و گوی نسرین ستوده و زهرا رهنورد در 18 اسفند 88 روز زن